7 Şubat 2014 Cuma

31 haftalık gebelik

31+0 ız bugün dolayısıyla 32. haftaya başlamış oluyoruz.hoşgeldin 8. ay

geçtiğimiz haftanın en gözde farklılığı bebeğimin hiç olmadığı kadar hareketli olması.. hani diyordum ya saatli çalışıyo benim ufaklık diye :) annesini haksız çıkarmak için maşallahh öyle hareketli bir hafta geçirdik ki gecesi gündüzü yok :) sanki esniyor gibi karnımın bi tarafında ayaklarını bi tarafında ellerini uzattığını hissedebiliyorum..hıçkırdığı çok net hissedilebiliyor..

sırt ağrısından bahsetmiştim geçtiğimiz hafta ama sanırım o hamilelikle alakalı değil,şu yattığım koltuğun ergonomik olmayan yapısı benim anatomimi bozmuş.bikaç gün normal yatakta yatınca geçti sırt ağrım :) herşeyi hamilelikten bilmemek lazım

bu hafta itibariyle toplamda 12 kilo aldım 70 kiloyum :( ühüüüü

artık hemencik yoruluyorum,uzun süre ayakta durunca belim sırtım ayaklarım fena ağrıyor ama buna rağmen gezmelerden de eksik kalmıyorum :) koskocaman bir karnım var ama top gibi aynı..görenler erkek mi diye soruyorlar hemen :) sağ gösterip sol vuruyoruz. bu haftaya kadar hep sol tarafıma yatıyordum ama bu sırt ağrıları yüzünden bu hafta zaman zaman sağıma da döndüm.sabah kalktığımda ellerimin şiştiğini farkettim.bunun sağa yatmakla alakalı olduğunu keşfettim kendi çapımda :) hakikaten damara yapılan baskı beni böyle etkiliyorsa elbette bebeğimi de etkiler..bi daha sağa dönmek yok :)

bu hafta acıkmalarım pek yok .ama tabi yine de yiyoruz bişeyler.bu hafta kayınvalidemde kaldığım için biraz aksattım diyeti,börek falan hak getire :) umarım fazla aşmamışımdır kotayı :)

bugün alt kat komşumuz apartmanın girişinde yakaladı beni..yaşlıca bi teyze ne kadar kaldı doğuma kızım dedi..7 hafta var inşallah dedim,ilk bebeğimi kaybetmeme çok üzülmüş ama ameliyatlıydım gelemedim dedi..o da 4 evladını kaybetmiş inşallah cennette çocukları olan anneler olacağız biz dedi..inşallah dedim..sabretmesi çok zor ama mükafatı büyük bir imtihan bu..ateşten gömlek işte..çok zor sabretmesi gerçekten şu an hamile olmasaydım heralde ruh halim bambaşka olurdu.teselli etmeye çalıştı beni biraz sonra eve geldim..insanlar destek olmak istiyorlar biliyorum ama olmuyor yahu..evet bunu yaşayan bir ben değilim,hele ki yaşadıktan sonra daha da farkına vardım etrafımda evladını kaybetmiş çok fazla insan olduğunu..özellikle mezarlığa gittiğimde iyice farkettim o küçücük mezarları gördükçe..sayıları her gittiğimde artınca...ne çok annenin,babanın yüreğinin yandığını öyle farkettim..bazı şeyler anlatmakla anlaşılmaz illa yaşamak gerekir ya..işte dua ediyorum inşallahh hiçbir zaman anlamazsınız neler hissettiğimi..inşallah evlatlarınız evlatlarımız sağlıkla büyürler..

bir sağlıkla doğursam sonra zaten bir şekilde büyütürüm diyordum..ah bu eksik dualarım.evladımı 22 mart 2013 te kaybettim ben..3 ayına 1 hafta vardı..öyle güzeldi ki..yoğunbakımda günde sadece 1 kere görmeme izin veriyorlardı o da 10 dk..kime yeter ki..o burnundan ağzından soktukları hortumları çıkarmasın diye ellerini bezinin kenarlarına bağlamışlardı..saçları ilaçlardan yapışmıştı..öyle gözlerime bakıyordu..hiç sesi çıkmıyordu..öyle zor ki bunları yazmak..bebeğimin sesini bir daha hiç duyamadım..ölümünden önceki gün böyle gözlerinde bir ışık vardı..hemşire annesi büyüdü bu artık 3 numara bez alıp gelin demişti...ben öyle sevinmiştim ki kızım iyileşiyor diye uça uça gittim markete..yolda babamı arkadaşlarımı aradım kızım iyileşiyor galiba diye bir numara büyük bez alıyorum diye müjde bile verdim...ama hiç kullanamadı bebeğim o bezi...hala son bakışmamız aklımda..gözlerimde o güzel bakışları var..bütün yüzümü inceledi maskemin ardından görebildiği kadar..kızım burdan beraber çıkacağı az kaldı bitanem dayan azıcık daha dedim..öyle uslu bakıyordu ki..anlamış gibi sanki..sabah süt bırakmaya gittiğimde hemşire dr sizi görmek istiyor dedi..koşa koşa gittim sandım ki dün iyi görününce bikaç güne çıkarıcaz diye müjde verecek...dr yüzüme bakamadı o heyecanımı görünce ne yazıkki bebeğiniz vefat etti bu sabaha karşı dedi...ne yaptıysak olmadı dedi..yalnızdım odada algılayamadım dünya fır fır dönmeye başladı..sonra annemlerin yanına nasıl çıktığımı hatırlamıyorum..ertesi gün bebeğimi adli tıptan aldı babası..kucağında getirdi mezarlığa..bana son bir kez gösterdi o güzel yüzünü..boğazının altından başlayan bir kesik kocaman kalın iplerle dikilmişti yavrum...benim poposu bile kızarmasın diye ıslak mendille bile silmeye kıyamadığım bebeğimin göğsünü boydan boya kesmişler ve o kalın iple dikmişlerdi...sonrasını hiç hatırlamıyorum..böyle kopuk kopuk parçalar var..mezarlığa koydukları 7 tahta,sonra eşimin kucağında indirip mezara bıraktığı canımın en içi güzel yavrum...kim nasıl dayansın buna...ertesi gün mezarlığa yalnız gittim..saatlerce ağladım..dönerken kendimi ordan geçen arabalardan birinin altına atmayı çok istedim,hatta kıyısından döndüm..niye anlattım bunları biliyor musunuz? çünkü bu durumdaki birine sıcağı sıcağına başın sağolsun demeyin..bu benim hala duymak istemediğim bişey..sağolmasın başım..Allah verdi Allah aldı sabret demeyin..bunu zaten biliyoruz ama teselli etmiyor..şefaatçin olacak ileride de demeyin..demeyin yani hiçbirşey söylemeyin..sözün anlamını yitirdiği bir acı bu..tesellisi yokken boşa teselliye kalkışmayın..yani bunları akıl vermek için söylemiyorum,yaşadıklarımı ve hissettiklerimi söylüyorum..bir anne aslaa evladının öldüğüne inanmak istemez ve böyle şeylerle ona sürekli bunu hatırlatmak ters tepki yapabiliyor..herneyse

.   şimdi Allah sağlıkla doğurmayı,sağlıkla büyütmeyi,konuştuğunu,yürüdüğünü,okula gittiğini,evlendiğini,çoluğa çocuğa karıştığını görmeyi nasip et diye dua ediyorum...

5 yorum:

Unknown dedi ki...

Selamlar bende 15 haftalık gebeyim ve dualarım seninkiye aynı 4.5 yaşında bir oğlum var onun içinde hep dua ediyorum. Yaşadığın şeyler çok zor ve çok acı olmalı Allah sana yaşadığın her şey için dayanma gücü versin inşallah sevgiler azize

Unknown dedi ki...

çok teşekkür ederim yorumunuzu çok geç gördüğüm için kusuruma bakmayın..Allahım size de evlatlarınıza da sağlık versin ve hiçbir anneye evlat acısı yaşatmasın..sevgiler benden

Unknown dedi ki...

İlk bebeğim 18 haftalıkken avuçlarımın içine doğdu ve son nefesini verdi. Onun nefes aldığını göremedim bile. Herkes yaşasaydı sonra böyle bir şey olsaydı daha zor olurdu derken benim için o anlar gerçekten zordu. Şimdi 31 haftalık hamileyim ve sağlıcakla bebeğimi kucağımı alıp sağlıklı bir ömür yaşamasını diliyorum.

Allah evlatlarımıza cennette kavuşmayı nasip eder inşallah.

Unknown dedi ki...

31 haftalık gebelik ve diğer haftalarda anne ve bebekteki değişimleri kolayca öğrenmek için... http://www.ticktaq.com/31haftahamilelik.php

selma dedi ki...

yazınızı okudum zor olmalı geçmiş olsun

yazılanlar çizilenler yayınlananlar tarafıma aittir,çalmayınız çırpmayınız .alıntı hakkınızdır. Tema resimleri Ollustrator tarafından tasarlanmıştır. Blogger tarafından desteklenmektedir.

© .küçük kızın annesi., AllRightsReserved.

Designed by ScreenWritersArena